Ο εφιάλτης των πιθήκων

     Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας ουρανός. Πάνω του πετούσε ένα παράξενο σμήνος πουλιών. Μιλούσαν το αλφάβητο των ανέμων. Η γλώσσα αυτή δεν είχε φθόγγους. Ούτε ήχους. Ούτε κινήσεις. Η μέρα γι’αυτά ξεκινούσε τη νύχτα. Κάθε που βράδυαζε ξυπνούσαν και χωρίς συνεννόηση συντόνιζαν το πέταγμα των φτερών τους. Γύριζαν τον κόσμο σε μια νύχτα. Δεν υπήρχε χρόνος. Μεσ’τη σιωπή ήταν παντοδύναμα. Όταν χάραζε, έκλειναν αργά κι απαλά τις φτερούγες και κοιμόντουσαν μέσα τους κουρασμένα. Έβλεπαν όμως φριχτούς εφιάλτες. Δεν ήξεραν αν ήταν αλήθεια ή ψέμα. Κάτι λέει τα έριχνε με φόρα απ’τον ουρανό. Έπεφταν τότε πάνω σε μια ξένη χώρα. Τα άκρα τους διαλύονταν. Οι φτερούγες τους σπασμένες. Αίμα έβγαινε απ’τα μάτια τους. Έτσι, έμεναν φυλακισμένα εκεί. Η χώρα αυτή είχε για βασιλιάδες 300 πιθήκους, που κάθε μέρα επέβαλαν στα πουλιά μια εργασία. Τα ανάγκαζαν να μεταφράσουν το αλφάβητό τους στη γλώσσα των πιθήκων και να βάλουν σε αριθμητική σειρά τα ταξίδια τους. Τα πουλιά όμως δεν ξέραν να μιλάνε, ούτε να μετράνε. Γι’αυτό οι πίθηκοι τους επέβαλαν τιμωρία. Έπρεπε να τεντώσουν τις θρυμματισμένες φτερούγες τους και να τις κρατάνε ανοιχτές. Και πάνω που τα δάκρυα από τον πόνο εξατμιζόταν, ο εφιάλτης έληγε και τα πουλιά ξυπνούσαν. Το ίδιο όμως συνεχιζόταν για χρόνια πολλά. Ταξίδευαν και το πρωί που έπεφταν για ύπνο, έβλεπαν τον ίδιο εφιάλτη. Ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Ώσπου κάποιο πρωινό αποφάσισαν να μην κοιμηθούν. Το ίδιο έκαναν και το επόμενο πρωινό. Και το επόμενο. Και πολλά πρωινά ακόμη. Ώσπου κατάλαβαν. Τελικά κατάλαβαν πως παρά την κούραση έπρεπε να παραμείνουν ξύπνια. Με τις φτερούγες ανοιχτές. Πετώντας ψηλά. Με ήλιο και μ’αστέρια. Μόνο έτσι θα γλύτωναν από τον εφιάλτη. Μόνο έτσι θα διατηρούσαν την ομορφιά της σιωπής τους.

Ζητάτε λοιπόν αιτήματα; Εμείς ουρλιάζουμε με ποιήματα. Και θα συνεχίσουμε. Κι αν ονομάζεται κατάληψη, πορεία, απεργία και γενικά όλα τα σε “-ια”, εμείς θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να αποφύγουμε τον εφιάλτη των πιθήκων.

Οι μαθητές του 2ου Γενικού Λυκείου Ιωαννίνων

http://lefterisp.wordpress.com/2011/10/12/12-2/

Ξημέρωσε κι είναι νύχτα.

Είμαι στα 37 μου.
Δουλεύω απ' τα 16 μου.
Στην Αθήνα ζω απ' τα 24 μου.

Δε θυμάμαι εποχή που να 'χω μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα άνεργη. Θυμάμαι πολλές εποχές που βρέθηκα να κάνω δυο δουλειές ταυτόχρονα. Τα τελευταία οκτώ χρόνια για παράδειγμα. Θυμάμαι εποχές που τα πράγματα ήταν καλά, κι άλλες που ήταν δύσκολα και στριμωγμένα. Ποτέ μου όμως, ούτε στις πιο άγριες "πείνες" των φοιτητικών μου χρόνων, δε βρέθηκα στην κατάσταση που είμαι τώρα.

Δεκατρία χρόνια σ' αυτή την πόλη, δούλεψα, μόχθησα, στάθηκα στα πόδια μου, αλλά τώρα πια παράδωσα τα όπλα.
Είμαι δέκα μήνες άνεργη. Γνωρίζοντας από νωρίτερα πως θα χάσω τη δουλειά μου, άρχισα να ψάχνω από πέρισυ το Πάσχα. Έστειλα 120 περίπου βιογραφικά σ' αυτό το διάστημα, σε διάφορες δουλειές, και καμιά 35αριά σε εκδοτικούς οίκους για μετάφραση.
Πήρα δύο απαντήσεις από εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι με ενημέρωναν πως δεν χρειάζονται συνεργάτες.
Οι υπόλοιποι 153 προφανώς λυπήθηκαν το χρόνο που χρειάζεται να στείλεις ένα απορριπτικό email.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου αντιμετωπίζω μια έξωση στο τέλος του τρέχοντος μήνα. Η σπιτονοικοκυρά έχει αφρίσει και πλέον θα μιλάμε με τους δικηγόρους της. Έχει δίκιο φυσικά. Τα λεφτά της θέλει, δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Τα 8 χρόνια που μένω στο σπίτι της και το ότι ποτέ δεν της καθυστέρησα ή έφαγα νοίκια, δεν παίζουν κανένα ρόλο. Ούτε οι εργασίες που έκανα στο σπίτι με δικά μου έξοδα και κόπο. Άλλωστε όπως είπε κι η ίδια, "δεν έχω πια αξιοπρέπεια", κι όπως υπερθεμάτισε η κόρη της "είμαι απατεώνας που ζω εις βάρος τρίτων".

Οι μεταφορείς που ήρθαν για να μου δώσουν τιμή για μετακόμιση και αποθήκευση μου ζήτησαν 150 ευρώ μηνιαίως για αποθήκευση σε κοντέινερ τους και 600-750 για τη μετακόμιση μέχρι την αποθήκη. Για μετακόμιση ως το πατρικό μου στο Βόλο μου ζητούν περίπου 1200 ευρώ.
Δεν έχω τα χρήματα ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο. Ακόμη κι αν έβρισκα τα χρήματα για τη μετακόμιση ως το Βόλο, η μητέρα μου ζει σ' ένα μικρό διαμέρισμα των 40 τετραγωνικών όπου μετά βίας να χωρέσω εγώ κι ο υπολογιστής μου, ίσως και κάποια από τα ρούχα μου.
Όλα τα υπόλοιπά μου πράγματα, το νοικοκυριό 10 και βάλε χρόνων, θα πάει πιθανόν για βρούβες.

Η εφορία μου ζητά τα 300 ευρώ του φόρου επιτηδεύματος κι ο τόκος τρέχει 3% το μήνα. Η ΔΕΗ σε λίγο θα μου στείλει το τελευταίο μπουγιουρντί ενώ υπολόγισα πως ο φόρος που θα μπει ενσωματωμένος θα είναι περίπου 420 ευρώ.
Το τελευταίο δίμηνο του ΤΕΒΕ το πλήρωσα με αίμα και κυριολεκτικά τελευταία στιγμή.
Η επόμενη πληρωμή στο τέλος του Νοέμβρη δε θα γίνει. Η τρέχουσα εισφορά μου είναι 640 ευρώ, αλλά εγώ είμαι χωρίς μετάφραση.
Η εταιρεία με την οποία συνεργάζομαι μου δήλωσε πως δεν ξέρουν αν και πότε θα μου ξαναδώσουν δουλειά και πως δεν μπορούν να μου εγγυηθούν πως θα έχω σταθερή συνεργασία μαζί τους. Σε περίπτωση που είχα, αυτή η σταθερή συνεργασία θα μου απέφερε το αστρονομικό ποσό των 420 ευρώ το μήνα. Για την ώρα όμως, δεν υπάρχει ούτε αυτό το δεδομένο.

Η πόλη στην οποία έζησα δεκατρία χρόνια τώρα, με φτύνει στο περιθώριο σαν σκουπίδι.
Είμαι δειλή για να δώσω μια και να πηδήξω απ' το μπαλκόνι, και ζει ακόμα η μάνα μου, δεν της αξίζουν τέτοιες καράφλες στα ογδόντα της.

Δεν ξέρω ούτε πού θα πάω, ούτε πού θα σταθώ. Για πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω κυριολεκτικά επί ξύλου κρεμάμενη, χωρίς τόπο να πατήσω και να κρατηθώ.
Κι εντάξει, εγώ πάω στο διάολο, κι όλα έφτασαν στο τέλος.
Όμως δεν αντέχω λεπτό στη σκέψη πως δεν μπορώ να βολέψω κάπου τα ζωντανά μου. Η Λούνα, ο Κανέλλος κι ο Τσίκος δε φταίνε σε τίποτα. Τα μεγάλωσα όλα από μια σταλιά, η Λούνα πλησιάζει τα δέκα χρόνια της και δεν έχει ζήσει στο δρόμο ούτε μια μέρα απ' τη ζωή της. Πού θα πάνε αυτά τα ζώα; Τι θ' απογίνουν;
Πώς να τα γλιτώσω και πώς να τα εξασφαλίσω; Πόσα θα προλάβω να κάνω μέχρι το τέλος του μήνα;
Έχω απελπιστεί κι έχω βυθιστεί στην απόγνωση. Όσες καβάτζες υπομονής και κουράγιου είχα έχουν εξανεμιστεί.
Και φως δε βλέπω πουθενά.

Ξημέρωσε κι είναι νύχτα.

http://typosnyxterinos.blogspot.com/2011/10/blog-post.html

10m yen in Tokyo toilet

Thousands of people were left homeless by March's tsunami and earthquake

Japan tsunami: 10m yen donation found in Tokyo toilet

Continue reading the main story

An anonymous donor in Japan has left 10m yen ($131,000; £83,000) to charity by dumping it in a public toilet.

The money was found with a letter saying it should be donated to victims of the earthquake and tsunami that hit Japan in March.

The neatly wrapped bills were found in a plastic shopping bag in a toilet for disabled people in the city hall of Sakado in the Tokyo suburbs.

The note read: "I am all alone and have no use for the money."

The City Hall said it would hand the money to the Red Cross if it was not reclaimed within three months.

City officials said the anonymous donor had slipped in and out unnoticed.

The BBC's Roland Buerk in Tokyo says the earthquake and tsunami that devastated north-eastern coastal areas in March has brought out striking examples of generosity and honesty.

Strange donations

The equivalent of $50m in cash has been picked up in the disaster area and handed over to the police. Another $30m was recovered from safes found in the rubble.

It is not the first time that anonymous benefactors in Japan have chosen toilets to leave cash. In 2007, 400 blank envelopes containing 10,000-yen notes were found in the toilets of local council buildings across the country.

At the same time, 18 residents of a Tokyo apartment building found a total of 1.8m yen stuffed into envelopes in their mailboxes.

Nearby, 1m yen was apparently thrown from an apartment block above a local shop.

Most of that money appears to have been handed in to the police. The mysterious benefactor was never found.

http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-15110090

Fat tax, YES! Millionaire tax, NO!

Social Liberals force Social Dems and SF to drop plan for new top tax on high-income earners, but give way on immigration reforms

Margrethe Vestager (centre) has reportedly agreed not to push PM-designate Thorning-Schmidt (right) and SF leader Villy Søvndal (left) on immgration reform in return for concessions on economic policy (File photo: Scanpix)

Danes with salaries above one million kroner a year breathed a sigh of relief on Thursday morning; while international couples fighting for residency rights had new reasons to worry.

In negotiations over the new left-of-centre government, the leading Social Democrats (S) and their partners, the Socialist People’s Party (SF), gave in to the Social Liberals’ (R) demand to scrap the so-called ‘millionaire tax’, Jyllands-Posten reports.

In exchange, the Social Libs agreed to let the Social Dems and the SF keep the ‘24-year-rule’, a controversial immigration stipulation that both partners of international couples applying for family reunification in Denmark must be at least 24-years-old.

The three parties have been engaged in policy negotiations to form the basis for a new S-SF-R government after securing the majority in the parliamentary election on September 15th.

Social Dem prime minister-designate Helle Thorning-Schmidt and SF leader Villy Søvndal campaigned on the promise of levying an additional income tax on the highest income earners – those who make more than one million kroner a year.

That tax would have affected some 20,000 Danes and would have put an addition 1.2 billion kroner per year in the state’s tax coffers. The parties promised to use the extra tax income to increase welfare benefits and the personal employment deduction.

By contrast, the Social Libs campaigned on a platform of economic reforms, lower taxes, and softening immigration rules, including the total elimination of the 24-year-rule, introduced by the outgoing government. While the Social Dems and the SF support softening some of the immigration rules, they both campaigned on the promise of safeguarding the 24-year-rule for at least their first term in office.

Representatives from the Red-Green Alliance, whose support the Soc Dem-led government will need to form a majority, expressed their indignation about results of the negotiation.

“It is the worst thinkable combination,” Red-Green Alliance spokesperson Per Clausen told Politiken. “It is really sad that the Social Liberals have compromised on immigration policy in order to push their economic demands through, while, at the same time, the Social Dems and Socialist People’s Party could not get the millionaire tax through.”

Regional Social Dems also voiced disappointment that their party had dropped the millionaire tax.

“It looks like the Social Liberals, with their vote, have a powerful position in the government negotiations and have gotten more influential than their mandates dictate,” Brøndby mayor Ib Terp, a Social Dem, told Jyllands-Posten.

Party leaders from the Social Dems, SF and the Social Libs are maintaining a vow of silence during negotiations to form the government and declined to comment on reports about their progress.

http://www.cphpost.dk/news/politics/90-politics/52244-millionaire-tax-scrapped-but-24-year-rule-stands.html

No short skirts in Brooklyn

'It's completely inappropriate': Outrage as NYPD warns short skirts could get women RAPED
Women in one of America’s most liberal neighbourhoods have been left outraged after being told by police not to wear short skirts in case it gets them raped.

Those living in Park Slope in Brooklyn, New York, are being warned they could grant a sex attacker ‘easy access’ with their provocative clothing and that they should change.

Short skirts should not be worn and shorts that show too much leg have been deemed inappropriate by male cops who are patrolling the streets.

Short skirts: Women are being warned they could grant a sex attacker 'easy access' with their provocative clothing and that they should change (file picture)

The ‘advice’ is being given out in response to at least 10 unsolved sexual attacks that have taken place in the area since March.

But in Park Slope, which is famous for being liberal and feminist, the campaign has provoked fury.

Jessica Silk, founder of neighbourhood watch group Safe Slope, told the Wall St Journal that such a measure was ‘completely inappropriate’.

 

More...

She said: ‘There have been reports that the women attacked were all wearing skirts.

‘Unfortunately this might be a common link between the women that were attacked but the message shouldn't be that you shouldn't wear a skirt.

‘The message should be that, "Here are ways that you can protect yourself".'

Park Slope: Women in one of America's most liberal neighbourhoods have been left outraged after being told not to wear short skirts in case it gets them raped

One of the women who had been spoken to, who identified herself only as Lauren, told how she was three block from her home when she was stopped for wearing shorts and a T-shirt.

'There have been reports that the women attacked were all wearing skirts. Unfortunately this might be a common link between the women that were attacked but the message shouldn't be that you shouldn't wear a skirt'

Jessica Silk, of neighbourhood watch group Safe Slope

The 25-year-old claimed a cop asked to speak to her then did the same to two other women wearing dresses.

Lauren claimed he asked if she knew about the sex attacks and when they all replied yes he ‘pointed at my outfit and said, "Don't you think your shorts are a little short?"

‘He pointed at their dresses and said they were showing a lot of skin,’ she said.

Lauren claimed the cop said such clothes could make the rapist think he could get ‘easy access’.

The officer then said that they were ‘exactly the kind of girl this guy is targeting’.

Patrol lookout: In a statement NYPD Deputy Commissioner Paul Browne denied his officers had become the fashion police

The sex attacks have sparked a wave of fear in Park Slope with some women calling for car service just to take them a few blocks home.

It has also promoted a campaign called Brooklyn Bike Patrol, in which volunteers offer to escort women back to their houses from the subway.

‘Officers are not telling women what not to wear - there's a TV series that does that. They are simply pointing out that as part of the pattern involving one or more men that the assailant(s) have targeted women wearing skirts'

NYPD Deputy Commissioner Paul Browne

But Lauren said that the idea that she is in some way ‘asking for it’ is deeply offensive an just wrong.

She told the Wall St Journal: ‘I completely disagree. Where do you draw the line? I can't wear shorts? 

'Besides the fact that I wasn't wearing anything that was inappropriate or provocative….I don't think that should be part of the problem. At all.’

In a statement NYPD Deputy Commissioner Paul Browne denied his officers had become the fashion police.

He said: ‘Officers are not telling women what not to wear - there's a TV series that does that.

‘They are simply pointing out that as part of the pattern involving one or more men that the assailant(s) have targeted women wearing skirts.’

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2043851/Brooklyn-women-told-police-wear-short-skirts-case-gets-raped.html

Η Δανία φορολογεί τα λίπη

Η Δανία είναι η πρώτη χώρα που επιβάλει φόρο στα λίπη. Σε προμήθειες βουτύρου και κρέατος προχώρησαν οι καταναλωτές.

Ο νέος φόρος, που θεωρείται ως μέτρο για την καταπολέμηση της κατανάλωσης λίπους, προβλέπει την επιβολή φόρου 16 κορωνών (2,15 ευρώ) ανά χιλιόγραμμο για τα κορεσμένα λίπη. Αυτό θα ισχύει για όλα τα προϊόντα που περιέχουν κορεσμένα λίπη, συμπεριλαμβανομένων των προ-μαγειρευμένων φαγητών.

"Αμφιβάλλω αν αυτό θα έχει θετικό αντίκτυπο στην υγεία, είναι απλά ένας συμπληρωματικός φόρος", δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο μια εκπρόσωπος της Δανικής Συνομοσπονδίας Βιομηχανιών (DI), η Γκίτε Χεστεχάβε. "Απ' όσο γνωρίζουμε, η Δανία είναι η πρώτη χώρα που επιβάλει φόρο στο λίπος", σημείωσε

Κατά την εβδομάδα πριν από την εφαρμογή του φόρου αυτού οι Δανοί "άδειασαν" κυριολεκτικά τα σουπερμάρκετ.

"Έπρεπε να κάνουμε αποθέματα τόνων βουτύρου και μαργαρίνης για να είμαστε σε θέση να εξυπηρετούμε τους πελάτες μας", δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας υπεύθυνος του ομίλου γαλακτοκομικών προϊόντων Arla Distribution, ο Σέρεν Γιόργκενσεν.

"Η εβδομάδα ήταν αρκετά χαοτική, με πολλά κενά ράφια. Οι άνθρωποι έχουν γεμίσει τους καταψύκτες τους", επιβεβαίωσε ένας υπεύθυνος ενός ανεξάρτητου σουπερμάρκετ στην Κοπεγχάγη, ο Κρίστιαν Γιένσεν. "Στην πραγματικότητα, δεν νομίζω ότι αυτό θα αλλάξει τίποτα...οι άνθρωποι που θέλουν να αγοράσουν ένα γλυκό θα το αγοράσουν. Απλά κάνοντας το τώρα, κάνουν οικονομία", σημείωσε.

http://news247.gr/kosmos/news/h_dania_forologei_ta_liph.1392721.html

Εύοσμος - Evosmos

Η ύπαρξη οικισμού εντός των ορίων του σημερινού Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου χρονολογείται ήδη από τις αρχές του 17ου αιώνα. Ο οικισμός αυτός, γνωστός με το όνομα Χαρμάνκιοϊ(τουρκ. Harman köy: χωριό με αλώνια, αλωνότοπος), ομώνυμος του εκτενούς οθωμανικού τσιφλικιού, βρισκόταν δίπλα στον οδικό άξονα που οδηγούσε προς τον κάμπο της Θεσσαλονίκης-Βιτωλίων (Μοναστηρίου). Κατοικούνταν αρχικά από λίγες οικογένειες γηγενών (32 οικίες στα τέλη του 18ου αι.). 


Η επωνυμία του προσδιόριζε αναμφίβολα και το κύριο χαρακτηριστικό της παραγωγικής απασχόλησης των κατοίκων του, τη γεωργία. Στις αρχές του 19ου αιώνα προστέθηκαν στις γηγενείς οικογένειες και οι ημινομάδες κτηνοτρόφοι Βλάχοι από τα Μεγάλα Λιβάδια του Πάικου (Ν. Κιλκίς).



Πυρήνας του αμιγούς ελληνικού Χαρμάνκιοϊ, κατοικούμενου από «217 ελληνοφρονούσας ψυχάς» (1905), ήταν, σύμφωνα με τις πηγές, η περιοχή γύρω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, γεγονός που εξηγεί και την ύπαρξη του ναού από τη δεύτερη δεκαετία του 19ου αι. (κτιτορική επιγραφή, 1819). Αξίζει μάλιστα να τονισθεί ότι ο ναός -έμβλημα μέχρι πρόσφατα του πρώην Δήμου Ευόσμου- αποτελεί, βάσει ειδικής μελέτης της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, σπουδαίο ιστορικό μνημείο όχι μόνο του Ευόσμου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της δυτικής Θεσσαλονίκης.

Με την πάροδο του χρόνου και συνεπεία των εξελίξεων στα Βαλκάνια και την Εγγύς Ανατολή (τέλη 19ου-αρχές 20ού αι.), το Χαρμάνκιοϊ και το Καράμπουρνου αποτέλεσαν τους βασικούς στη Βόρεια Ελλάδα χώρους υποδοχής των χιλιάδων ελλήνων προσφύγων από την Ανατολή. Θα μπορούσε να πει κανείς, τολμώντας ένα παιχνίδι με τις λέξεις, ότι προφητικά είχε ονομαστεί έτσι ο τόπος, αφού θα ερχόταν εκείνη η εποχή που πρόσφυγες και γηγενείς, ένα «χαρμάνι» όλοι, ένα «μίγμα», ως άλλη ερμηνεία της τουρκ. λέξης harman, θα προσπαθούσαν μαζί να επιβιώσουν και να συμβιώσουν.

Αναμφισβήτητα, η άφιξη των προσφύγων αποτέλεσε τη σημαντικότερη τομή στην οικιστική «διαδρομή» του Χαρμάνκιοϊ. Επίσης, προκάλεσε για πρώτη φορά τη «διαίρεση» του τοπωνυμίου: α) Παλαιό Χαρμάνκιοϊ ήταν πλέον η περιοχή γύρω από τον ιστορικό ναό του Αγίου Αθανασίου, β) (Νέο ή Κάτω) Χαρμάνκιοϊ ονομάσθηκε η περιοχή (σημερινό Ελευθέριο) με τις σκηνές, τις παράγκες και τους γαλλικούς θαλάμους της Στρατιάς της Ανατολής (Armée d' Orient)∙ από το Χαρμάνκιοϊ διήλθαν ή εγκαταστάθηκαν σ' αυτό προσωρινά χιλιάδες -μόνιμα πολύ λιγότεροι- πρόσφυγες από όλη την Ανατολή: Ανατολική Θράκη, Ανατολική Ρωμυλία, Πόντο, Καρς, Καππαδοκία και Μ. Ασία, στο χρονικό διάστημα από το 1914 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1920.

Στο Παλαιό Χαρμάνκιοϊ εγκαταστάθηκαν 266 προσφυγικές οικογένειες, από τις οποίες οι περισσότερες προέρχονταν από την ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης και ιδιαίτερα από τον Κουκλουτζά, προάστιο και θέρετρο της Σμύρνης,∙ ακόμη 10 οικογένειες κατάγονταν από τον Πόντο και 2 από την Ανατολική Θράκη. Μόλις τέσσερα χρόνια μετά την προσφυγική εγκατάσταση ο οικισμός μετονομάσθηκε Νέος Κουκλουτζάς (1926), σε ανάμνηση της γενέτειρας της πλειοψηφίας των προσφύγων.  

Το (Νέο ή Κάτω) Χαρμάνκιοϊ επέλεξαν ως μόνιμο τόπο εγκατάστασης 249 οικογένειες, από τις οποίες οι περισσότερες κατάγονταν από το Πόντο και την ενδοχώρα της Μ. Ασίας.Επίσης, πολύ κοντά στο Χαρμάνκιοϊ συγκροτήθηκε ένας ακόμη οικισμός, το Νέο Κορδελιό, από 68 οικογένειες (282 άτομα) από το παραλιακό Παπά Σκάλα της Σμύρνης, παρακείμενο του ξακουστού και χιλιοτραγουδισμένου Κορδελιού (Καρσί Γιακά ή Περαία). Το Ν. Κορδελιό επέλεξαν επίσης ως τόπο προσφυγικής εγκατάστασης και 50 οικογένειες (191 άτομα) από τον Βασιλικό της Ανατολικής Ρωμυλίας (ακτές Μ. Θάλασσας).

Οι τρεις οικισμοί υπήχθηκαν στην κοινότητα Σταθμού (πρώην Χαρμάνκιοϊ) από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 μέχρι και το 1934.

Τότε αποσπάσθηκαν και συναποτέλεσαν την Κοινότητα Ν. Κορδελιού, με έδρα τον Ν. Κουκλουτζά (ΦΕΚ τ. Α΄ 23/18.01.1934). 

Το γεγονός αυτό ήταν μια ακόμη σημαντική τομή στην ιστορία της περιοχής. Με τη συμμετοχή στο κοινοτικόσυμβούλιο πολιτών και από τους τρεις οικισμούς -αριθμητικά υπερείχε ο Ν. Κουκλουτζάς λόγω πληθυσμού- επιχειρήθηκε να επιλυθούν τα προβλήματα, να τακτοποιηθούν τα οικονομικά και να βελτιωθεί η καθημερινότητα όλων των κατοίκων, ακόμη και στην ταραγμένη περίοδο της δεκαετίας του '40.

Μετά από 20 περίπου χρόνια κοινής διαδρομής, η Κοινότητα διαλύθηκε (ΦΕΚ 2/5.01.1953). Ο Νέος Κουκλουτζάς έγινε ξεχωριστή κοινότητα και δύο χρόνια αργότερα (1955) απέκτησε πλέον την επωνυμία ΕΥΟΣΜΟΝ/ΕΥΟΣΜΟΣ (πιθανόν ακριβής μετάφραση της πρότερης τουρκικής ονομασίας).  
Το Ν. Κορδελιό και το Χαρμάνκιοϊ (ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ/ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από το 1949, προς τιμήν του Ελευθερίου Βενιζέλου, μετά από εισήγηση του τότε Υπουργού Λεωνίδα Ιασονίδη) αποτέλεσαν την ενιαία κοινότητα Ελευθερίου.

Από τη δεκαετία του 1950, με το κύμα εσωτερικής μετανάστευσης στις μεγάλες πόλεις της χώρας μας, οι γεωργοκτηνοτροφικοί οικισμοί των κοινοτήτων Ευόσμου και Ελευθερίου γνώρισαν μια άνευ προηγουμένου πληθυσμιακή έκρηξη, αφού γύρω από αυτούς εγκαταστάθηκαν σταδιακά εκατοντάδες οικογένειες, κυρίως από τη Β. Ελλάδα. Την κοινότητα Ελευθερίου επέλεξαν επίσης για μόνιμη διαμονή περίπου 3.500 Σαρακατσάνοι από τα Σκόπια (1962-1968)∙ σήμερα ο αριθμός τους στο Δήμο -ο μεγαλύτερος πανελλαδικά- φθάνει πιθανά τις 6.000.

Η πολύ μεγάλη αύξηση του πληθυσμού οδήγησε στην αναγνώριση των κοινοτήτων Ευόσμου και Ελευθερίου σε ομώνυμους Δήμους το 1972 και το 1982 αντίστοιχα. Το 1984 ο Δήμος Ελευθερίου μετονομάσθηκε Δήμος Ελευθερίου-Κορδελιού. Αξίζει να σημειωθεί ότι η διατήρηση δύο τοπωνυμίων σε επωνυμία Δήμου ήταν μάλλον πρωτόγνωρο φαινόμενο σε πανελλαδικό επίπεδο.

Αναφορικά με την πληθυσμιακή αύξηση, αυτή οφειλόταν στην άφιξη πολιτικών προσφύγων (Τσεχοσλοβακία, Βουλγαρία κ.λπ.) στη δεκαετία του '80, και κυρίως στο κύμα ομογενών από τις Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και τη Β. Ήπειρο σε μικρότερο βαθμό (αρχές δεκαετίας '90). Η εσωτερική μετανάστευση, που επίσης  υπήρξε έντονη την ίδια εποχή, αποτέλεσε την τελευταία μεγάλη τομή στην οικιστική ανάπτυξη της περιοχής. Θα ήταν παράλειψη, τέλος, να μην επισημανθεί ότι ειδικά ο τόπος μας, που αδιάλειπτα (υπο)δέχθηκε και (υπο)δέχεται μέχρι και σήμερα νέους κατοίκους, φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια και μεγάλο αριθμό αλλοεθνών οικονομικών μεταναστών, με τους Αλβανούς να κατέχουν τη «μερίδα του λέοντος».

Σήμερα, ο αρτισύστατος «καλλικρατικός» Δήμος Κορδελιού-Ευόσμου, από τους πολυπληθέστερους στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, μπορεί και πρέπει να προοδεύσει, μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει το ικανό ανθρώπινο δυναμικό του, τους πολίτες του, όραμα των οποίων είναι ένας Δήμος σύγχρονος και λειτουργικός.  Έχει άλλωστε το κοινό παρελθόν του, τις μνήμες των προσφύγων και των γηγενών, «τρέφεται» από την αρμονική συμβίωση ανομοιογενών πληθυσμών.
 

Βιβλιογραφία:

Π. Βακουφάρης, Ελευθέρια - Νέο Κορδελιό. Πατρίδες τότε και τώρα, τ. 1-2, Θεσσαλονίκη 1997 και 2002

Κυρ. Χατζηκυριακίδης, Εύοσμος. Η ιστορία του τόπου και των ανθρώπων του, Θεσσαλονίκη 2008

Κυρ. Χατζηκυριακίδης, «Ο Καλλικράτης συναντά την ιστορία του τόπου μας», εφημερίδα Τα Νέα του Κουκλουτζά, Νοέμβριος 2010

Οι φωτογραφίες προέρχονται από τις παραπάνω εκδόσεις και τη φωτοθήκη του Δημοτικού Ιστορικού Αρχείου

Πηγή: http://www.evosmos.gr/